مدت زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
مشکل در بلند کردن قسمت جلوی پا که می‌تواند فرد را دچار چالش هایی در هنگام راه رفتن کند را افتادگی پا می‌گویند. افتادگی پا یکی از علامت های رایج ام‌اس است، اما نه تنها ام‌اس بلکه می‌تواند ناشی از سایر سندرم های عصبی یا آسیب فیزیکی به یک عصب باشد.
افراد مبتلا به این عارضه برای راه رفتن، مثل اینکه می‌خواهند از پله ها بالا بروند، زانو هایشان را بلند می‌کنند.
سایر علائم عضله و اعصاب ناشی از ام‌اس می‌تواند چالش های این بیماری را بیشتر کند.
گزینه های درمانی زیادی وجود دارد، از بریس گرفته تا فیزیوتراپی و جراحی.
امکان دارد که این درمان ها، راه رفتن طبیعی را به طور کامل بهبود نبخشند، اما اغلب می‌توانند علائم را به میزان قابل توجهی کاهش دهند و راه رفتن را آسان تر کنند.
علت این بیماری چیست؟
افتادگی پا معمولاً به دلیل ضعف در عضلاتی است که برای بلند کردن جلوی پا بکار گرفته می‌شود.
علت هایش می‌تواند موارد زیر باشد:
- ام‌اس
- بیماری آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس (ALS)
- دیستروفی عضلانی
- آتروفی عضلانی نخاعی
- سکته
- بیماری شارکو ماری توث (CMT)
- بیماری پارکینسون
- فلج اطفال
- افتادگی پا همچنین می تواند ناشی از آسیب به اعصاب کنترل کننده عضلات بلند کننده پا باشد.
اعصاب آسیب دیده ممکن است در زانو یا در قسمت پایین ستون فقرات باشد.
- علت دیگر شامل دیابت، جراحی تعویض مفصل ران یا زانو باشد.
- سایر علل افتادگی پا عبارتند از بیماری سندروم پیریفورمیس یا دیسک کمر است.
افتادگی پا و ام‌اس
از آنجایی که ام‌اس ارتباط بین مغز و بدن را مختل می‌کند، مشکلات مربوط به اعصاب شایع هستند.
مشکلات سیستم عصبی می‌تواند به عوارض جدی تری تبدیل شود. افتادگی پا نتیجه آسیب وارد شده به عصب پرونئال می‌باشد.
مشکلات راه رفتن مرتبط با افتادگی پا می‌تواند با علائم دیگر ام‌اس بدتر شود. بسیاری از عوارض ام‌اس می‌تواند باعث مشکلاتی در راه رفتن شود. احساس کلی خستگی که از علائم ام‌اس است باعث خستگی عضلات پا می‌شود و سفتی یا اسپاسم در عضلات پا می‌تواند به مشکلات راه رفتن بیفزاید. حتی در صورتی که به افتادگی پا مبتلا نشوند، پیاده روی می‌تواند برای افراد مبتلا به ام‌اس یک چالش باشد.
بی‌حسی در پاها می‌تواند به حدی شدید شود که فرد مبتلا به ام‌اس، زمین را حس نکند و یا نفهمد پاهایش نسبت به زمین کجا هستند. این وضعیت آتاکسی حسی نامیده می‌شود. افرادی که دچار آتاکسی حسی هستند، حس خود موقعیت‌یابی آنها مختل می‌گردد.
علائم اولیه افتادگی پا
چندین علامت اولیه وجود دارد که ممکن است نشانه افتادگی پا باشد، از جمله آنها زمین خوردن و تغییر در راه رفتن می‌باشد.
برخی از رایج ترین علائم اولیه افتادگی پا عبارتند از:
- تحلیل عضلانی
- زمین خوردن مکرر
- لنگیدن پا
- از دست دادن حس در پا
- تغییر در راه رفتن، مانند بالا بردن پا یا چرخاندن پا به پهلو هنگام راه رفتن
درمان افتادگی پا
درمان افتادگی پا در درجه اول بسته به علت بیماری و میزان ناتوانی دارد. برای مثال، درمان دیسک کمر ممکن است افتادگی پا را از بین ببرد. اما جراحی ستون فقرات ممکن است مشکل افراد مبتلا به ام‌اس را حل نکند.
- ارتز
انواع ارتزها مانند بریس و آتل که برخی در کفش قرار می‌گیرند، در حالی که برخی دیگر در اطراف مچ پا یا نزدیک زانو پوشیده می‌شوند.
یکی از وسایل پرکاربرد بریس آفو یا ارتز مچ پا (AFO) می‌باشد که به نگه داشتن پا در زاویه 90 درجه نسبت به ساق پا کمک می‌کند.
تحریک الکتریکی در حین راه رفتن نیز می‌تواند به کاهش علائم افتادگی پا کمک کند. این درمان به عنوان تحریک الکتریکی عملکردی (FES) نیز شناخته می‌شود. دستگاه های کوچکی که در نزدیکی زانو قرار می‌گیرند، به حرکت پا پاسخ می‌دهند و محرک های الکتریکی خفیفی را به عضله می‌فرستند تا به حرکت صحیح آن کمک کنند.
یک مطالعه در سال 2021 نشان داد که هر دو درمان AFO و FES به طور موثری راه رفتن را برای افراد مبتلا به افتادگی پا مرتبط با سکته مغزی بهبود می‌بخشد.
- فیزیوتراپی
فیزیوتراپی نیز ممکن است مفید باشد. انواع تمرینات می‌تواند عضلات پا را تقویت کرده و انعطاف پذیری را بهبود بخشد. کار با یک فیزیوتراپیست که دانش ام‌اس و افتادگی پا را دارد می‌تواند بسیار مفید باشد.
- عمل جراحی
اگر ارتز یا فیزیوتراپی به اندازه کافی مفید نبود، جراحی می‌تواند گزینه مناسبی باشد.
همه جراحی ها دارای خطراتی هستند، بنابراین مهم است که در مورد همه گزینه های درمانی خود با پزشک خود مشورت کنید و از تمام مزایا و معایب و عوارض بلند مدت آن مطلع شوید.
نشانه های بهبودی افتادگی پا
مدت زمان بهبودی پس از ابتلا به این عارضه می‌تواند بسته به علت و شدت آسیب به اعصاب، متفاوت باشد. آسیب عصبی ممکن است فقط حدود 3 ماه طول بکشد تا بهبود یابد، در حالی که از دست دادن نورون ناشی از ام‌اس ممکن است تا 12 ماه طول بکشد. برخی از آسیب های عصبی ممکن است هرگز به طور کامل بهبود نیابند و باعث دائمی شدن مشکل شوند.
- علائم بالقوه بهبودی شامل موارد زیر می‌باشد:
- بهبود در تعادل
- افزایش قدرت عضلانی
- کم شدن بی حسی پا
- کاهش گرفتگی پا
سوالات متداول
- علت افتادگی پا در هر دو پا چیست؟
اگرچه افتادگی پا معمولاً فقط یک پا را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما در برخی موارد می‌تواند هر دو پا را تحت تأثیر قرار دهد که به دلیل آسیب به اعصاب پرونئال مشترک در هر دو پا می‌باشد که می‌تواند در طی برخی از روش های جراحی رخ دهد. افتادگی پا همچنین می‌تواند ناشی از آسیب های نخاعی و بیماری های سیستمیک باشد.
- افتادگی پا چقدر رایج است؟
افتادگی پا عارضه ایست که با بسیاری از شرایط مختلف همراه است. برای مثال، تخمین زده می‌شود که تقریباً 20 درصد از افراد پس از سکته مغزی و حدود 23 درصد از افراد دارای دیسک کمر دچار آن می‌شوند.
- آیا می‌توان با افتادگی پا راه رفت؟
افتادگی پا باعث ایجاد مشکلاتی در راه رفتن می‌شود، از جمله تغییر در راه رفتن یا زمبن خوردن. وسایل کمکی راه رفتن و وسایلی مانند بریس ها، آتل ها می‌توانند به بهبود تحرک کمک کنند.
- آیا افتادگی پا دائمی است؟
افتادگی پا اغلب موقتی است و بسیاری از افراد در عرض چند ماه بهبود می‌یابند. با این حال، در برخی موارد می‌تواند دائمی باشد، به‌ویژه اگر به دلیل مسائلی مانند آسیب شدید عصبی یا سکته مغزی ایجاد شده باشد.
- افتادگی پا را جدی بگیریم؟
افتادگی پا می‌تواند نشانه مشکلات دیگری باشد که برخی از آنها ممکن است جدی باشند.
سخن پایانی
افتادگی پا عارضه ایست که با مشکل در بلند کردن قسمت جلویی پا مشخص می‌شود و می‌تواند منجر به مشکلات حرکتی شود. خوشبختانه، چندین گزینه درمانی وجود دارد اما با این حال، باید حواسمان باشد که درمان زودهنگام شانس بهبودی را افزایش می‌دهد.
