زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
علت ضعف عضلانی در اماس
دلیل اینکه میتوانید راه بروید، لباسهایتان را بپوشید و یک لیوان را از کابینت آشپزخانهتان بردارید، ارتباط بین مغز و ماهیچههایتان است. مغز شما حرکات شما را کنترل میکند و سیگنال های الکتریکی را از طریق شبکه ای از اعصاب به عضلات شما ارسال میکند. آن سیگنال ها به عضلات شما دستور میدهند که حرکت کنند.
وقتی که اماس دارید، سیستم ایمنیتان به اعصاب حمله میکند و میلین را از بین میبرد. هنگامی که میلین آسیب ببیند، بافت شکافته شده ای روی اعصاب ایجاد میشود. این امر میتواند از انتقال صحیح سیگنال های عصبی از مغز به قسمت های خاصی از بدن شما جلوگیری کند.
آسیب عصبی میتواند باعث سفتی یا ضعف ماهیچه های شما شوند و توانایی حرکت و عملکرد روزانهتان را کاهش دهد. ضعف، اغلب فقط در یک طرف بدن یا فقط در پاها یا بالا تنه شما ایجاد میشود.
ضعف، همانند علائم دیگر اماس که در طول بیماری، فرد عود و بهبودی را تجربه میکند، به صورت دوره ای ظاهر میشود و از بین میرود.
انواع ضعف عضلانی
وقتی رشته های عصبی آسیب میبینند، مغز شما نمیتواند به طور موثر سیگنال هایی را که ماهیچه هایتان نیاز دارند تا خم یا منقبض شوند را ارسال کند. در نتیجه، شما قادر نخواهید بود به درستی از این عضلات استفاده کنید. این به عنوان ضعف عضلانی اولیه شناخته میشود، زیرا ارتباط مستقیمی با اماس دارد.
همچنین، ضعف عضلانی ثانویه زمانی اتفاق میافتد که ماهیچهها به دلیل استفاده کمتر، عملکرد یا قدرت خود را از دست میدهند، که میتواند به دلیل خستگی، درد، تعادل ضعیف و سایر علائم اماس رخ دهد. حتی ماهیچه هایی که مستقیماً تحت تأثیر اماس قرار ندارند نیز میتوانند ضعیف شوند اگر علائمی مانند خستگی و درد مانع از حرکت و ورزش آنها شود، در طول زمان، عضلات شما میتوانند ضعیف و ضعیف تر شوند.
برخی افراد مبتلا به اماس، متوجه میشوند که عضلاتشان راحت تر از حد معمول خسته میشوند. به عنوان مثال، فردی که مبتلا به اماس است شاید متوجه شود که پاهایش شروع به لرزش میکند یا ممکن است پس از یک مدت ورزش کردن، مانند پیاده روی، در حرکت دادن آن ها مشکل داشته باشد.
بعضی مواقع اماس بر عضلات پا تأثیر میگذارد و راه رفتن با الگوی طبیعی را سخت میکند. در نتیجه ممکن است در هنگام راه رفتن، پایتان روی زمین کشیده شود. به این حالت افتادگی پا میگویند.
چگونه ضعف عضلانی را درمان کنیم؟
درمان های اصلی اماس بر کاهش پیشرفت بیماری، جلوگیری از حملات تخریبی عصبی و تسکین علائم، تمرکز دارد. درمان های دارویی پیشنهادی:
- داروهای استروئیدی
- اینترفرون بتا تراپی
- تعویض پلاسما
- گلاتیرامر استات (کوپاکسون)
- شل کننده های عضلانی
ورزش یکی دیگر از اجزای مهم درمان شما است. ترکیبی از تمرینات هوازی و قدرتی که میتواند با ضعف عضلانی مبارزه کند و انرژی بیشتری به شما بدهد. اگر عضلات شما به دلیل عدم استفاده ضعیف شدند، تمرینات مقاومتی با استفاده از وزنه میتواند آنها را تقویت کند.
یک فیزیوتراپیست میتواند به شما کمک کند تا بفهمید کدام ماهیچهها در مقابل سیگنالهای عصبی سالم دچار اختلال شدهاند همچنین میتواند با توجه به توانایی ها و محدودیتی که ممکن است داشته باشید به شما کمک کند تا یک برنامه ورزشی مطابق با شرایطتتان بچیند. درمانگر همچنین به شما نشان میدهد که چگونه تمرینات درستی را انجام دهید تا آسیب نبینید یا بیش از حد خسته نشوید.
وقتی ضعفتان به دلیل آسیب به رشته های عصبی باشد، شیوه درمانی کمی متفاوت میشود.
هدف تا حد امکان استفاده از ماهیچه های آسیب دیده با فعال بودن آن ها خواهد بود. سپس شما تمرینات وزنه برداری را برای تقویت عضلات اطراف آن هایی که آسیب دیده اند، یاد خواهید گرفت.
در این مورد، درمانگر راههایی را به شما آموزش میدهد تا اثرات ضعف عضلانی را به حداقل برسانید. در صورت نیاز شما یاد خواهید گرفت که چگونه از وسایل کمکی مانند عصا، واکر یا بریس استفاده کنید.
برای افتادگی پا، درمانگرتان میتواند یک آتل مچ پا تجویز کند تا از کشیده شدن پا در هنگام راه رفتن جلوگیری کند.