اگه ام‌اس داری و موقع استراحت کردن احساس گناه می‌کنی، این متن دقیقاً برای توئه.
خیلی از آدم‌هایی که ام‌اس دارن، با این موضوع کنار نمیان که به خودشون اجازه‌ی استراحت بدن. چون ته دلشون فکر می‌کنن باید بیشتر کار کنن یا همیشه مشغول یک کاری باشن. فکر می‌کنن استراحت یعنی تنبلی، یعنی بی‌عرضه بودن، یا یعنی اینکه دارن تسلیم بیماری می‌شن. اما حقیقت اینه که گوش دادن به بدنت و دادن اون چیزی که نیاز داره، نه تنها نشونه‌ی ضعف نیست، بلکه اتفاقاً خیلی هم کار درستیه. استراحت فقط به معنای خوابیدن نیست. یعنی اینه که یک وقتایی به بدنت و مغزت فرصت بدی که از فشار و خستگی دور شن و دوباره انرژی بگیرن. چون اگه با وجود خستگی، هی خودتو مجبور به کار کنی، علائم ام‌اس می‌تونه شدیدتر شه. و نکته‌ی مهم‌تر اینکه استراحت شکل خاصی نداره. قرار نیست حتماً بخوابی یا استراحتت به شکل خاصی باشه تا حساب بشه. می‌تونی فقط چند دقیقه دراز بکشی، کتاب ورق بزنی، چشمتو ببندی، یک شکل رنگ آمیزی رنگ کنی (که خود من عاشقشم). همه‌ی این‌ها اسمش استراحته. و همش مفیده. بدن تو هر روز داره برات کار می‌کنه، پس این که بهش استراحت بدی، یکی از بهترین لطف‌هاییه که می‌تونی در حق خودت بکنی. اگه استراحت رو به طور منظم توی برنامت بذاری: انرژی بدنت حفظ می‌شه و می‌تونی کارهای بیشتری انجام بدی عضله‌هات بعد از حرکت یا ورزش بهتر ریکاوری می‌شن خستگی مربوط به ام‌اس کمتر می‌شه سطح استرست پایین‌تر میاد (که کمک می‌کنه علائم کمتر عود کنن) تمرکز، حافظه و کارایی ذهنیت بهتر می‌شه پس اگه یه وقت احساس کردی بابت استراحت کردن عذاب وجدان داری، اینو یادت بیاد: هر نوع استراحتی مفیده. قرار نیست حتماً کار خاصی کرده باشی که به خودت اجازه‌ی استراحت بدی. تو فقط داری از خودت مراقبت می‌کنی، همین کافیه.
تو هم با استراحت کردن مشکل داری؟ توی کامنت‌ها برام بنویس.
