زندگی با بیماری مزمن می‌تونه خیلی سخت و پر از چالش باشه. تجربه‌ی من نشون می‌ده که پیدا کردن یه شریک زندگی که بتونه شما رو درک کنه و از شما حمایت کنه، اصلاً کار راحتی نیست.
بیماری مزمن می‌تونه باعث بشه که از جمع‌های بزرگ یا رویدادهای اجتماعی جا بمونید و شاید مجبور بشید روزهای کاری‌تون رو از دست بدید. این روزهای از دست رفته و هزینه‌های اضافی مثل دارو و ویزیت‌های پزشک می‌تونه به مشکلات مالی و بدهی‌های زیادی منجر بشه.
این نوع بیماری می‌تونه فشار زیادی به شریک زندگی‌تون بیاره. ممکنه نتونید کارهایی مثل تمیزکاری یا آشپزی رو انجام بدید. اگر هم بچه دارید، ممکنه نیاز داشته باشید از کسی کمک بگیرید که ازش مراقبت کنه یا شریک شما مجبور بشه ساعت‌های کمتری کار کنه تا بیشتر به بچه رسیدگی کنه.
این وضعیت می‌تونه فشار زیادی به رابطه وارد کنه، مخصوصاً وقتی که یکی همیشه نقش مراقب رو بازی می‌کنه و طرف مقابل نمی‌تونه این نقش رو جبران کنه. بیماری مزمن حتی می‌تونه صمیمیت که یکی از ارکان اصلی هر رابطه‌یه رو تحت تاثیر قرار بده.
با این حال، زندگی با کسی که بیماری مزمن داره می‌تونه رابطه‌ای عمیق‌تر و پر از اعتماد بسازه. شما بیشتر از هر وقت دیگه‌ای همدیگه رو می‌شناسید و این یه روند یادگیریه که صبر و درک رو توی شما تقویت می‌کنه.
درد مزمن هم از نظر جسمی و هم روحی خیلی خسته‌کننده‌ست. ممکنه احساس کنید که دیگران شما رو با ترحم نگاه می‌کنن یا احساسات شما رو نادیده می‌گیرن. ولی اگه شما به شریک زندگی‌تون که با بیماری مزمن دست و پنجه نرم می‌کنه، اهمیت بدید و ازش حمایت کنید، این کار رابطه‌تون رو محکم‌تر می‌کنه.
اینجا چند روش برای حمایت از شریک زندگی‌تون آورده شده:
- درباره بیماریش بیشتر بدونید
اگر می‌خواید بفهمید شریک‌تان چه احساسی داره، بهتره بیشتر در مورد بیماریش اطلاعات به دست بیارید. هر چی بیشتر بدونید، مخصوصاً در مورد مشکلاتی که تجربه می‌کنن، بهتر می‌تونید ازش حمایت کنید. ازش بخواید که احساسات و نیازهاش رو به شما بگه. - ازش حمایت کن
وقتی که بیشتر در مورد بیماریش فهمیدی، همیشه کنارش باش و ازش حمایت کن. اگه کسی علائم بیماریش رو نادیده بگیره یا حرف‌های اشتباهی بزنه، ازش دفاع کن. به جای اعتراض کردن، سعی کن این موقعیت رو تبدیل به یه فرصت برای آموزشش کنی و به اون شخص توضیح بدی که واقعیت چیه. - در محیط‌های پزشکی همراهیش کن
خیلی از افرادی که بیماری مزمن دارن، در ملاقات با پزشک‌ها یا در روند درمان با اشتباهات یا بی‌توجهی روبه‌رو می‌شن. کمکش کن که بیشتر در مورد بیماریش بدونه و بتونه بهتر با پزشکا حرف بزنه. اگه شریک‌تان خواست که شما همراهش برید، در صورت مقدور همراهیش کنید. - وقتی که نمی‌تونه کمک کنه، تو انجام بده
روزهایی هست که شریک‌تان ممکنه نتونه کارهایی مثل خرید یا حتی پختن غذا رو انجام بده. براش خیلی با ارزشه وقتی بدون اینکه احساس گناه در اون ایجاد کنید، بهش کمک می‌کنید. - کمک‌های کوچیک اما موثر انجام بده
شما نمی‌تونید بیماریش رو درمان کنید، اما می‌تونید کارهای کوچیکی انجام بدید که حالش بهتر بشه. مثلاً تهیه‌ی خوراکی‌های مورد علاقه‌ش، پختن غذایی که دوست داره یا تماشای یک قسمت از برنامه تلویزیونی که با هم دوست دارین. - بهش یادآوری کن که هنوز مهمه
داشتن بیماری مزمن می‌تونه روی روحیه‌ش تأثیر بذاره. خیلی‌ها به جز دردهای جسمی، با مشکلات روحی هم دست و پنجه نرم می‌کنن. به شریکت یادآوری کن که هنوز هم برات مهمه و هیچ ربطی به توانایی‌های جسمی‌ش نداره. - از خودت هم مراقبت کن
یادت باشه که از خودت هم مراقبت کنی. اگه مراقب خودت نباشی، نمی‌تونی به درستی از کسی حمایت کنی. اگه نیاز داری از کارهای روزانه کمی فاصله بگیری یا استراحت کنی، احساس گناه نکن. تو اگه به اندازه کافی مراقب خودت نباشی نمی‌تونی به کسی کمک کنی.
زندگی با بیماری مزمن می‌تونه برای هر دو طرف چالش‌برانگیز باشه، اما با حمایت و درک متقابل، رابطه‌تون می‌تونه خیلی قوی‌تر و پایدارتر بشه.
