پروبیوتیک‌ها، پری‌بیوتیک‌ها و پست‌بیوتیک‌ها همگی به سلامت روده مرتبط هستند، اما هر کدام نقش متفاوتی در حفظ یک دستگاه گوارش سالم ایفا می‌کنند.
پروبیوتیک‌ها باکتری‌های زنده و مفیدی هستند که به تعادل میکروبیوم روده کمک می‌کنند. این باکتری‌ها در غذاهای تخمیر شده مانند ماست، کفیر، کلم ترش و مکمل‌های غذایی یافت می‌شوند. پروبیوتیک‌ها از هضم غذا حمایت می‌کنند، سیستم ایمنی را تقویت می‌کنند و ممکن است در بهبود شرایطی مانند سندرم روده تحریک پذیر یا اسهال ناشی از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها مؤثر باشند، زیرا باکتری‌های مفید روده را بازسازی می‌کنند.
پری‌بیوتیک‌ها فیبرهای غیرقابل هضمی هستند که به‌عنوان غذا برای پروبیوتیک‌ها عمل می‌کنند. آن‌ها در مواد غذایی مانند موز، سیر، پیاز، تره فرنگی و غلات کامل یافت می‌شوند. پری‌بیوتیک‌ها باعث رشد و تکثیر پروبیوتیک‌ها شده و با تقویت رشد باکتری‌های مفید موجود در دستگاه گوارش، سلامت روده را بهبود می‌بخشند.
پست بیوتیک‌ها محصولات فرعی یا متابولیت‌هایی هستند که زمانی تولید می‌شوند که پروبیوتیک‌ها، پری‌بیوتیک‌ها را هضم می‌کنند. این مواد شامل اسیدهای چرب زنجیره کوتاه، آنزیم‌ها، پپتیدها و سایر ترکیباتی هستند که می‌توانند اثرات ضدالتهابی، آنتی‌اکسیدانی و تقویت کننده ایمنی داشته باشند. اگرچه پست بیوتیک‌ها موجودات زنده نیستند، اما همچنان به سلامت روده کمک می‌کنند.
خلاصه اینکه:
پروبیوتیک‌ها باکتری‌های زنده هستند،
پری‌بیوتیک‌ها غذای آن‌ها هستند،
و پست بیوتیک‌ها موادی هستند که از فعالیت آن‌ها به‌وجود می‌آیند و برای سلامت مفیدند و همگی با هم برای حفظ سلامت روده همکاری می‌کنند.
