در یک مقاله جدید که در مجله *Human Genomics* منتشر شده، دو دانشمند به بررسی این موضوع پرداختهاند که رنگ پوست ممکن است بر اثربخشی داروها تأثیر بگذارد. این محققان معتقدند که پوست میتواند برای برخی داروها مانند یک “اسفنج” عمل کند و بر سرعت رسیدن دارو به هدفهای مورد نظر در بدن تأثیر بگذارد. آنها توضیح میدهند که داروها و ترکیبات مختلف میتوانند به رنگدانههای ملانین در پوست متصل شوند، که این امر میتواند باعث تفاوتهایی در میزان جذب و اثربخشی داروها در افراد با رنگ پوستهای متفاوت شود. سایمون گرون، استادیار زیستشناسی سیستمهای تکاملی در دانشگاه کالیفرنیا و یکی از نویسندگان مقاله، گفت: “مطالعه ما نشان میدهد که ملانین تمایل غیرمنتظرهای به برخی ترکیبات دارویی دارد.” او ادامه داد: “تأثیرات ملانین بر ایمنی و دوز داروها به طور گستردهای نادیده گرفته شده است و این مسئله سوالات نگران کنندهای در مورد اثربخشی دوزهای استاندارد داروها بر انواع رنگ پوست مطرح میکند.” سوفی زایجر، مشاور و محقق در دانشگاه کالیفرنیا که در زمینه تنوع و برابری در تحقیقات پیش بالینی و آزمایشهای بالینی تخصص دارد، اضافه کرد که در دستورالعملهای فعلی FDA برای آزمایش سمیت داروها بهطور کافی تأثیر رنگ پوست بر تعاملات دارویی را در نظر نمیگیرند. این نکته نگرانیهای بیشتری به وجود میآورد، بهویژه اینکه هنوز عمدتاً بر آزمایش داروها در جمعیتهای سفید پوست با اصالت شمال اروپایی تمرکز دارند. در یکی از مثالهای ذکر شده در این مقاله، محققان شواهدی پیدا کردهاند که نیکوتین تمایل به اتصال به رنگدانههای پوست دارد، که ممکن است عادات سیگار کشیدن افراد با رنگ پوستهای مختلف را تحت تأثیر قرار دهد. برای حل این مشکل، گرون و زایجر پیشنهاد دادند که از مدلهای 3D پوست انسانی با سطوح مختلف رنگدانه برای ارزیابی داروها استفاده شود. این مدلها میتوانند به شرکتهای دارویی کمک کنند تا خاصیت اتصال داروها را بر انواع مختلف پوست بررسی کنند. زایجر گفت: “رنگ پوست باید بهعنوان یک عامل مهم در ارزیابی ایمنی و دوز داروها در نظر گرفته شود. ما در آستانه یک دوران تحول در صنعت علوم پزشکی هستیم، جایی که پذیرش تنوع دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت است.” محققان همچنین اشاره میکنند که تفاوتهای ژنتیکی میان گروههای اقلیتی میتواند منجر به واکنشهای متفاوت به داروها در نژادها و قومیتهای مختلف شود که این تفاوتها ممکن است تا ۲۰ درصد از داروها را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال، درک مولکولی این تفاوتها هنوز بسیار محدود است. این پژوهشگران اذعان دارند که برای رسیدن به یک تغییر واقعی در صنعت داروسازی، باید دستورالعملهای FDA بازنگری شوند. آنها میگویند این کار نیازمند همکاری نزدیک میان دانشگاهیان، محققان صنعت، پزشکان و ناظران است تا آزمایشهای بیشتری در زمینههای مختلف انجام دهند.
در نهایت پژوهشگران میگویند که در نظر گرفتن تفاوت های ژنتیکی در مراحل اولیه توسعه دارو ها میتواند باعث افزایش اعتماد به فرآیند توسعه دارو و مشارکت بیشتر افراد در آزمایشهای بالینی شود.