مدت زمان تقریبی مطالعه این مطلب: 5 دقیقه

تروما چیست؟

به طور کلی، تروما را می‌توان به عنوان یک واکنش روانی و عاطفی به یک رویداد یا تجربه‌ی عمیقاً ناراحت کننده یا آزاردهنده تعریف کرد. تجربیاتی با شدت آسیب زایی متفاوت مانند تصادف، ابتلا به بیماری غیرقابل پیش‌بینی، تجاوز، از دست دادن عزیز یا بلایای طبیعی مثل زلزله،که معمولاً بلافاصله با عکس العمل‌هایی مانند شوک و انکار همراه است. واکنش‌های طولانی‌ مدت شامل احساسات غیرقابل پیش‌بینی، یادآوری گذشته، وارد شدن به روابط سمی و علائم فیزیکی مانند سردرد یا حالت تهوع می‌باشد.
در حالی‌که این احساسات طبیعی هستند، برخی از افراد در ادامه زندگی خود، با مشکل رو‌به‌رو می‌شوند. روانشناسان می‌توانند به آن‌ها کمک کنند تا احساساتشان را مدیریت کنند.

آسیب‌های دوران کودکی می‌تواند تاثیرش تا آخر عمر باقی بماند. قربانیان سوء استفاده (روحی و جنسی) با درد غیرقابل تصور و عواقب سلامتی بسیار جدی روبه‌رو می‌شوند که در آن اتفاق، هیچ تقصیری نداشتند.

تاثیر تروما بر ام‌اس

مطالعه‌ای که بر روی نزدیک به 78000 زن نروژی انجام شد، نشان داد که آسیب های دوران کودکی، به‌ویژه قرارگرفتن در معرض آزار عاطفی، جنسی و جسمی می‌تواند در ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس(MS) نقش داشته باشد.
سوء استفاده، بی‌توجهی و مشکلات خانوادگی باعث بروز استرس‌های جدی شده و این درحالیست که استرس موجب تضعیف سلامت روحی و جسمی افراد می‌شود و می‌تواند بیماری‌های خود ایمنی از جمله ام‌اس را تشدید کند.
در مطالعه‌ای دیگر که سال 2009 در مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا (CDC) انجام شد، نشان داد که هر چه افراد در کودکی شاهد یا تجربه بیشتری از آزار و اذیت داشته باشند، احتمال بیشتری وجود دارد که بعداً دچار بیماری خود ایمنی شوند.

تاثیر ترومای دوران کودکی بر ام‌اس

برای بررسی ارتباط بین این بیماری و ترومای دوران کودکی، محققان داده‌های یک مطالعه نروژی از زنان باردار را در بازه زمانی سال 1999 تا 2018 بررسی کردند. این تجزیه و تحلیل نشان داد زنانی که قبل از 18 سالگی در معرض سوء استفاده عاطفی و جنسی قرار گرفتند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به ام‌اس در سنین بالاتر بودند. به این صورت که این آسیب‌ها ممکن است خطر ابتلا به ام‌اس را در افرادی که مستعد ابتلا به این بیماری هستند، چه ژنتیکی و چه محیطی (سبک زندگی)، تشدید کند. محققان بر این باورند که تروما می‌تواند پاسخ بدن به استرس را بیش از حد تحریک کند یا سیستم ایمنی را مختل کند و بدن را در حالت شدید استرس مزمن و التهاب قرار دهد، که منجر به بیماری می‌شود.
از 300 زن شرکت کننده در این مطالعه که به ام اس مبتلا شده بودند، تقریباً از هر 4 نفر، یک نفر سابقه سوء استفاده در دوران کودکی را گزارش دادند

تاثیر ترومای آزار جنسی در زنان

ارتباط بین تروما و ام‌اس در میان زنانی که آزار جنسی را تجربه کرده بودند (65 درصد افزایش خطر ابتلا به ام اس) و در زنانی که در معرض بیش از یک تروما قرار گرفته بودند (بین 66 تا 93 درصد افزایش خطر) بیشتر بود.
البته به نظر می‌رسد برخی از عوامل محیطی دخیل در بیماری ام‌اس، از جمله سطح پایین ویتامین D، کم قرار گرفتن در معرض نورخورشید، عفونت ویروس اپشتین بار (EBV) و چاقی در دوران کودکی و نوجوانی، می‌توانند نقش مهمی در ابتلا به بیماری ام‌اس داشته باشند.
البته نمی‌توان این مطالعه را مبنای تشخیص در نظر گرفت، زیرا تعدادی از شرکت کنندگان به دلیل تمایل نداشتن به بازگویی اتفاقات آسیب‌زای گذشته، به صورت کتبی تجربیاتشان را عنوان نکردند یا خانم‌های با سابقه تروما اغلب سیگاری بودند یا اضافه وزن داشته اند؛ علاوه بر این، محققان هیچ اطلاعاتی در مورد مدت زمانی که تروما طول کشیده، از چه سنی شروع شده، یا میزان حمایت عاطفی افراد درکودکی، از طرف خانواده یا دوستان، نداشتند.

سخن پایانی:

با این حال، این متن یادآوری هشدار دهنده‌ای است که همه ما باید به آن توجه کنیم که با پیشگیری از اتفاقات آسیب زا در دوران کودکی فرزندمان، فرصت بهتری را برای زندگیشان فراهم آوریم. همچنین آن‌هایی که تروما را انکار نمی‌کنند و از پرداختن به آن اجتناب نمی‌کنند زودتر بهبود می‌یابند. این یعنی، این افراد از حرف زدن در مورد ترومایی که تجربه کردند امتناع نمی‌کنند؛ بلکه در عوض سعی می‌کنند به آن فکر کنند و درباره‌اش (به خصوص با یک متخصص سلامت روان مثل روانپزشک یا روان‌شناس) صحبت کنند و هیجانات طبیعی مرتبط با این تروما را (هرچند دردناک) تجربه کنند. در نهایت می‌توان گفت که انکار و اجتناب از پذیرش تجربه تروماتیک، موثرترین عامل در ایجاد، تمدید و تشدید علائم و آثار روانی پس از تروماست.