مدت زمان تقریبی مطالعه این مطلب: 5 دقیقه

اگر عضوی از خانوادتان مبتلا به ام‌اس است و به تازگی متوجه این بیماری شده، به شما توصیه می‌کنیم که فقط از او حمایت کنید. این بهترین کاری است که می‌توانید انجام دهید.

برای نشان دادن حمایت، به‌طور خصوصی یا همراه با بیمارتان به ملاقات متخصص مغز و اعصابش بروید تا بهتر با این بیماری و علائم‌اش آشنا شوید تا بتوانید به عزیزتان کمک کنید و درک بهتری از شرایط او داشته باشید. همچنین می‌توانید از قبل تمام سوال‌هایی که برایتان پیش آمده را آماده کنید تا در مطب پزشک بپرسید.

از علائم بیمارتان مطلع شوید. حتما لازم نیست که برای رفع آن تلاش کنید. همین که در کنارشان باشید، کافیست. از او بپرسید: چه احساسی داری؟ اگر به من نیاز داری من اینجا هستم و هر کمکی از دستم بر‌آید، انجام خواهم داد.

برای برخی افراد مبتلا به ام‌اس، فهماندن ام‌اس به دیگران بسیار سخت است. احتمالاً سوالات و نگرانی‌های زیادی در مورد ام‌اس دارید. به یکباره سوالاتتان را از بیمارتان نپرسید. او به اندازه کافی بار ذهنی و احساسی بر دوش خود دارد، مخصوصاً در ابتدای تشخیص ام‌اس، که در حال کنار آمدن با آن است. درک و آگاهی و شناخت شما از ام‌اس می‌تواند کمک بزرگی برای عزیزتان باشد.

علائم ام‌اس مانند نوسانات خلقی و خستگی می‌تواند بر رفتار و اخلاق و خصوصیات شخص تأثیر بگذارد. سعی کنید حتی در روزهای بد عزیزتان، صبور و مهربان باشید.

مبتلایان به ام‌اس خود می‌دانند که این بیماری چقدر غیرقابل پیش‌بینی است و متأسفانه اغلب باعث می‌شود که احساس و رفتار متفاوتی از خود نسبت به دیگران نشان دهند. بنابراین برای آنها بسیار ارزشمند است که خانواده‌شان دلسوز، حمایتگر و فهمیده باشند. فراموش نکنید که هم با خودتان و هم با عزیز مبتلا به ام‌اس تان مهربان باشید.

هیچ وقت نیازهای خود را نادیده نگیرید وگرنه فرسوده می‌شوید. اعضای خانواده افراد مبتلا به ام‌اس، اغلب دچار سوگواری و سایر تغییرات عاطفی از جمله افسردگی می‌شوند. برای اینکه فرد مبتلا به ام‌اس حمایت همیشگی شما را داشته باشد، باید به سلامت جسم و روح خود توجه داشته باشید. حال روحی و احساسی شما بسیار مهم است. بهتر است شما هم حمایت عاطفی مانند یک دوست یا یکی از اعضای خانواده و یا یک مشاور را داشته باشید تا در مورد اثرات ام‌اس بر خانوادتان با او صحبت کنید.

در کنار مراقبت و توجه به بیمارتان، نقش پدری، مادری، خواهری و برادری را نسبت به سایر اعضای خانوادتان، فراموش نکنید.

بیمارتان را محدود نکنید. سعی کنید در کارهای خانه تقسیم وظایف کنید و کارهای سبک‌تر را به آن‌ها بدهید.

اغلب فکر می‌کنند گفتن جمله‌ی، به نظر نمی‌رسد بیمار باشی! اثر منفی بر بیمار ندارد، اما ام‌اس علائم زیادی دارد که نمی‌توان دید؛ مانند خستگی، درد، حساسیت به گرما یا مشکلات تعادلی، حافظه، مثانه، روده یا چشم. گفتن این جمله او را ناراحت می‌کند، در عوض بگویید: به نظر خوب می‌رسی. اما الان چه احساسی داری؟ می خواهی در مورد علائمت صحبت کنی؟ من اینجا کنار تو هستم و به حرف هایت گوش می‌کنم.

سخن پایانی:

همه می‌دانیم که منبع اصلی و اولیه‌ی افزایش روحیه در فرد بیمار، خانواده است تا فرد به راحتی بتواند وضعیت فعلی خود را بپذیرد و در جهت روند بهبود خود تمایل نشان داده و تلاش کند. درحقیقت مهم است که بیمار مبتلا به ام‌اس در هنگام سختی و بروز مشکلات و بیماری‌ها، احساس تنهایی نکند. همچنین نوع نگاه خانواده به فرد، کمک و حمایت آن‌ها نسبت به فرد بیمار و همچنین تقویت احساس دوست داشته شدن توسط خانواده در وجود فرد بسیار حائز اهمیت است.